Kliknij tutaj --> 🐴 zespół napięcia przedmiesiączkowego forum

Cel leczenia zespołu napięcia przedmiesiączkowego. Blokowanie lub hamowanie owulacji normalizacji hormonów płciowych cykliczne oddziaływania z centralnymi neuroprzekaźników (przede wszystkim serotoniny) i stąd maksymalna zmniejszenie objawów choroby, poprawę jakości życia pacjentów. Może on dotykać nawet 40% kobiet. PMS, czyli zespół napięcia przedmiesiączkowego to pojęcie, które obrosło wieloma mitami. Choć niektórzy nadal poddają jego istnienie w wątpliwość, to charakterystyczne objawy występujące na kilka dni przed miesiączką, dotykają bardzo wielu kobiet. Zespół napięcia przedmiesiączkowego charakteryzuje się znaczącymi objawami klinicznymi i psychologicznymi, które występują podczas faza lutealna cyklu menstruacyjnego. Prowadzą do niepokoju dla organizmu i zakłócenia jego możliwości funkcjonalnych. Objawy zwykle ustępują samoistnie w ciągu kilku dni od ich wystąpienia miesiączka. Stwierdzono, że na całym świecie na Wskazaniem do rozpoczęcia terapii jest zespół napięcia przedmiesiączkowego o łagodnych objawach. Lek Castagnus wpływa korzystnie na zmniejszenie: bolesności obrzmienia piersi, zaburzeń równowagi emocjonalnej, bólów głowy o charakterze migrenowym, obrzmień okolic twarzy, rąk oraz stóp. Kiedy nie stosować produktu Zespół napięcia przedmiesiączkowego (PMS) obejmuje zarówno fizyczne, jak i psychiczne symptomy – może mieć łagodny, umiarkowany lub ciężki przebieg (to bardzo indywidualna kwestia). Współczesna medycyna przypisała zespołowi napięcia przedmiesiączkowego około 300 symptomów, do najważniejszych z nich zaliczamy: Site De Rencontre Serieux Pour Ado. Zespół napięcia przedmiesiączkowego, zwany w skrócie PMS, często bywa przedmiotem żartów. Na jego temat powstało wiele anegdotek, a każdy gorszy nastrój kobiety jest przypisywany właśnie temu zjawisku. Tymczasem syndrom napięcia przedmiesiączkowego bywa uciążliwą przypadłością, która skutecznie potrafi utrudnić życie. Zespół napięcia przedmiesiączkowego: przyczyny Zespół napięcia przedmiesiączkowego powiązany jest ze zmianami hormonalnymi, które mają miejsce w czasie cyklu miesiączkowego. Po jajeczkowaniu spada poziom estrogenów, wzrasta natomiast stężenie progesteronu. Jego wpływ na ośrodkowy układ nerwowy powoduje szereg dolegliwości związanych z wahaniami nastroju. Progesteron ma również związek z objawami fizycznymi PMSu. Najnowsze badania wskazują również na to, że za PMS może odpowiadać prolaktyna. Jest to hormon wytwarzany przez przysadkę mózgową. Odpowiada on za wzrost gruczołów sutkowych, a w czasie ciąży i po urodzeniu dziecka dzięki niemu organizm kobiety produkuje mleko. Poziom prolaktyny jest stały, jednakże u niektórych kobiet cierpiących na zespół napięcia przedmiesiączkowego stwierdzono niewyjaśniony wzrost stężenia prolaktyny we krwi. PMS: objawy Zespół napięcia przedmiesiączkowego w fachowej literaturze ma przypisanych ponad 350 różnych objawów. Z uwagi na to, u każdej kobiety mogą wystąpić inne, jednakże wiele z objawów jest typowych i tworzą powtarzający się schemat. Objawy PMSu dzielą się na te fizyczne, a także na te związane z psychiką. Zespół napięcia przedmiesiączkowego: objawy fizyczne Poczucie opuchnięcia: masz wrażenie, że całe ciało jest wzdęte. Prawdopodobnie czujesz się kilka kilogramów cięższa i wyjątkowo nieatrakcyjna. Brzuch jest wzdęty i ciężej jest dopiąć się w spodnie, palce są spuchnięte, trudno więc zdjąć pierścionki i obrączkę. Więcej na wadze: przed okresem lepiej się nie ważyć. Waga się zawsze zwiększa o kilogram lub dwa. Ma to związek z zatrzymywaniem wody w organizmie, który powoduje również opisane wyżej poczucie opuchnięcia. Pogorszenie kondycji cery: w okresie PMSu często pojawiają się wypryski i ropne krostki. Nie próbuj ich wyciskać i nie rozdrapuj. Znikną tuż po okresie. Powiększone i bardziej wrażliwe piersi: przed okresem trudno dopiąć guzik na biuście w ulubionej bluzce. Są one także bardzo wrażliwe na dotyk, mogą pobolewać. Senność: w ciągu dnia może dopaść nieoczekiwana chęć ucięcia sobie drzemki, tak silna, że zasypiasz jak dziecko, pomimo tego, że nigdy Ci się to w ciągu dnia nie zdarza. Kłucie w podbrzuszu: niektórym kobietom towarzyszy również tępy, delikatny ból porównywany do ucisku. W czasie okresu zmieni się on w bolesne skurcze mięśni macicy. Zwiększony apetyt: przed okresem mogłabyś zjeść konia z kopytami. Rośnie apetyt na słodycze, a także na tłuste, ciężkostrawne potrawy. Kołatanie serca: masz wrażenie, że Twoje serce zaraz wyskoczy z piersi, towarzyszy Ci także poczucie jego drżenia. Zespół napięcia przedmiesiączkowego: objawy psychiczne Rozdrażnienie: najczęstszy objaw PMSu. Lepiej się wtedy do Ciebie nie odzywać, gdyż zupełnie bez powodu masz ochotę zmyć głowę każdemu, kto się nawinie. Niepokój: zaczynasz przejmować się drobiazgami, na które wcześniej nie zwracałaś uwagi, a także zupełnie błahymi sprawami. Depresja: towarzyszą Ci czarne myśli i zaczynasz wszystko widzieć w czarnych barwach. Zmienność nastroju: od opisanego wyżej depresyjnego nastroju łatwo przechodzisz do stanów czystej euforii, w których wszystko wydaje się możliwe, a cały świat jest cudowny. Sposoby na PMS Lżejsze przypadki PMS można próbować zwalczać leczeniem objawowym – na zdenerwowanie i niepokój można brać ziołowe, lekkie środki uspokajające, na bóle podbrzusza – tabletki przeciwbólowe. Moczopędne potrawy lub owoce pozwolą pozbyć się wody, która powoduje poczucie opuchnięcia, a długi sen w nocy zminimalizuje senność w ciągu dnia. Pomocne będą z pewnością tradycyjne poprawiacze nastroju, takie jak dobry film, gorąca kąpiel, relaksująca muzyka, a nawet i czekolada. Jednakże nie zawsze łagodne metody zwalczania objawów zespołu napięcia miesiączkowego działają. Trzeba wtedy sięgnąć po kurację hormonalną, która odbywa się pod opieką lekarza. Oprócz leczenia hormonalnego, lekarz może także zdecydować się na przepisanie antydepresantów. Witam, mam 36 lat. Co drugą miesiączke mam bardzo obfitą, pojawiają się skrzepy. Krwawienie jest duże przez 1-2 dni póżniej się normuje i przechodzi w brudzenie. Objawy przedmiesiączkowe mam mam już 2 tygodnie przed terminem. Bardzo puchna mi piersi i są bolesne. wcześniej nie miałam tak silnych objawów przedmiesiączkowych. Czy moje hormony pracują prawidłowo, czy może cos się dzieje? Czy tak jest z wiekiem? KOBIETA, 36 LAT ponad rok temu Hormony Ginekologia Zespół napięcia przedmiesiączkowego Antykoncepcja a PMS Burza hormonów, napięcie przedmiesiączkowe, nerwy i drażliwość - czyli PMS. Czy tabletki antykoncepcyjne pomagają załagodzić objawy zespołu napięcia przedmiesiączkowego? Odpowiada lekarz ginekolog ? Katarzyna Pietuch. Lek. Jacek Ławnicki 82 poziom zaufania Witam! Opisane objawy mogą wskazywać na występowanie zaburzeń hormonalnych. Wskazane jest wdrożenie diagnostyki. Proszę udać się do ginekologa. 0 redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Wybór antykoncepcji a zespół napięcia przedmiesiączkowego – odpowiada Lek. Paweł Baljon Czy to zespół napięcia przedmiesiączkowego? – odpowiada Lek. Aneta Zwierzchowska Obniżający się poziom estrogenów a odczuwanie zespołu napięcia przedmiesiączkowego – odpowiada Prof. dr hab. n. med. Krzysztof Szymanowski Sposoby na złagodzenie napięcia przedmiesiączkowego – odpowiada dr n. med Monika Łukaszewicz Leki na napięcie przedmiesiączkowe – odpowiada Prof. dr hab. n. med. Iwona Małgorzata Kłoszewska Objawy napięcia przedmiesiączkowego przed końcem opakowania tabletek antykoncepcyjnych – odpowiada Lek. Izabela Ławnicka Czy jest to normalne, iż zespół napięcia przedmiesiączkowego trwa aż dwa tygodnie? – odpowiada Lek. Jarosław Maj Ból piersi a napięcie przedmiesiączkowe – odpowiada Aleksander Ropielewski Co na napięcie przedmiesiączkowe? – odpowiada Lek. Izabela Ławnicka Ćwiczenia zmniejszające dolegliwości zespołu napięcia przedmiesiączkowego – odpowiada Lek. Krzysztof Bojar artykuły Objawy okresu - miesiączka, objawy pierwszej miesiączki, zespół napięcia przedmiesiączkowego, domowe sposoby na PMS Objawy okresu mogą być bardzo uciążliwe i dokuczli Nietypowe objawy PMS Zespół napięcia przedmiesiączkowego obejmuje ok. 3 PMS - objawy, kuracja Czym jest PMS? Jakie ma objawy? PMS jest to inacze Co to jest PMS? Ten tajemniczy skrót wywodzi się z angielskiego Premenstrual Syndrome, które tłumaczymy jako zespół napięcia przedmiesiączkowego. To około 300 objawów, które mogą pojawić się na kilkanaście lub kilka dni przed miesiączką. U każdej kobiety ten czas wygląda inaczej, a objawy mogą mieć różne nasilenie. Jakie są symptomy PMS i jak je leczyć? Czy PMS to choroba? spis treści 1. Co to jest PMS? 2. Cykl menstruacyjny Estrogeny Gestageny 3. Objawy PMS 4. Leczenie PMS 5. Domowe sposoby na PMS 6. PMS to choroba? rozwiń 1. Co to jest PMS? PMS, czyli zespół napięcia przedmiesiączkowego lub Premenstrual Syndrome, pojawia się przed miesiączką. Często utrzymuje się także podczas krwawienia i przechodzi dopiero po jego zakończeniu. Jest to zespół subiektywnych i obiektywnych dolegliwości, które występują zawsze w drugiej fazie cyklu. Zobacz film: "Objawy, które świadczą o tym, że twoje hormony szaleją" Objawy PMS są związane zarówno z samopoczuciem fizycznym, jak i psychicznym. Pojawiają się około 7-10 dni przed okresem i są związane z zachwianiem równowagi hormonalnej. Przyczyną może być prolaktyna, której stężenie wzrasta u niektórych kobiet. Symptomy PMS może nasilać spożywanie tłustych, przetworzonych dań, picie kawy, nadużywanie alkoholu oraz niedobór snu. Aktualnie istnieją kryteria ustalone przez Amerykańskie Towarzystwo Położników i Ginekologów, których spełnienie pozwala rozpoznać zespół napięcia przedmiesiączkowego: jeden lub więcej objawów emocjonalnych i fizykalnych pojawia się w okresie od 5 dni przed krwawieniem miesięcznym i ustępuje do 4 dni po jego wystąpieniu; objawy nie pojawiają się w fazie folikularnej cyklu – przed 13. dniem cyklu miesiączkowego; symptomy muszą występować w stopniu średnim lub ciężkim, co upośledza funkcjonowanie w codziennym życiu i/lub związku, i powodują znaczny dyskomfort fizyczny i/ lub psychiczny wymagający pomocy specjalisty; objawy pojawiają się w większości cykli miesiączkowych i muszą zostać potwierdzone prospektywnie przez dwa kolejne cykle; występujące dolegliwości nie mogą być zaostrzeniem istniejących zaburzeń psychicznych lub innych chorób. 2. Cykl menstruacyjny W drugiej fazie cyklu menstruacyjnego, po wystąpieniu jajeczkowania, następuje spadek poziomu estrogenów, które dominują w fazie pierwszej, natomiast dochodzi do wzrostu poziomu progesteronu. Utrzymuje się on przez całą drugą fazę cyklu i obniża tuż przed pojawieniem się krwawienia. Badania wykazują, że prawdopodobnie to właśnie progesteron i jego metabolity, działając na organizm kobiety, a przede wszystkim na jej ośrodkowy układ nerwowy, wywołują objawy zespołu napięcia przedmiesiączkowego. Estrogeny Do podstawowych estrogenów w organizmie kobiety należą: estron, 17-beta-estradiol i estriol. Estrogeny produkowane są przede wszystkim przez jajnik i łożysko oraz w wyniku obwodowej konwersji z innych hormonów (androstendionu, testosteronu). Metabolizm estrogenów polega na ich sprzęganiu z glukuronianem oraz siarczanem i wydalaniu, przede wszystkim z moczem, a w niewielkiej ilości z kałem. Estradiol jest estrogenem o największej aktywności biologicznej w okresie rozrodczym u kobiety. Stężenie tego hormonu zmienia się zależnie od fazy cyklu i wynosi w okresie wczesnej fazy folikularnej około 50 pg/ml i aż około 400-600 pg/ml w okresie okołoowulacyjnym. Większość estradiolu pochodzi z jajnika, a tylko 5% z obwodowej konwersji z estronu. Estradiol może również pochodzić z konwersji androgenów w tkankach obwodowych. W wątrobie estradiol jest metabolizowany do estriolu. Estrion jest pięciokrotnie mniej aktywny i jest głównym estrogenem w okresie pomenopauzalnym. Powstaje głównie na drodze konwersji obwodowej z androstedionu oraz jako metabolit 17-beta-estradiolu w wątrobie. Estriol jest estrogenem o najsłabszym działaniu biologicznym – blokując receptor estrogenowy, osłabia działanie proliferacyjne innych estrogenów na endometrium. Powstaje głównie jako metabolit estradiolu i estronu w wątrobie. Działanie biologiczne estrogenów: warunkowanie rozwoju II- i III-rzędowych cech płciowych, działanie proliferacyjne na błonę śluzową macicy i przygotowanie do działania progesteronu, zwiększenie masy mięśniowej macicy oraz perystaltyki jajowodowej, działanie rozluźniające na mięśnie okrężne szyjki macicy i zwiększenie ilości przezroczystego śluzu ułatwiającego penetrację plemników, pobudzanie wzrostu i złuszczania komórek nabłonkowych pochwy, pobudzanie wzrostu i złuszczania komórek oraz pęcherzyków w gruczole sutkowym, zwiększanie libido. Działanie metaboliczne estrogenów: wpływ na biosyntezę tłuszczów, białek, zasad purynowych i pirymidynowych, zwiększenie syntezy białka wiążącego hormony sterydowe i tyroksynę, działanie prozakrzepowe, zwiększanie stężenia czynników krzepnięcia (II, VII, IX i X), a zmniejszanie stężenia fibrynogenu i antytrombiny, hamowanie procesu osteolizy, a pobudzanie kościotworzenia, wpływ na rozmieszczenie tkanki tłuszczowej o typie kobiecym, zatrzymywanie wody w ustroju, wpływ na poprawę elastyczności tkanek, korzystny wpływ na stan psychoemocjonalny. Gestageny Naturalnym gestagenem występującym w ustroju kobiety jest progesteron. Jest to steroid produkowany przez ciałko żółte oraz łożysko. We krwi jest transportowany przez albuminy (80%) i transkortynę (specjalne białko nośnikowe). W fazie folikularnej stężenie progesteronu jest bardzo niskie i wynosi około 0,9 ng/ml, w okresie okołoowulacyjnym około 2 ng/ml, a w środku fazy lutealnej aż około 10–20 ng/ml. Progesteron jest metabolizowany w wątrobie do pregnandiolu i wydalany jako glukuronian pregnandiolu, głównie z moczem. Działanie biologiczne progesteronu: wywoływanie cyklicznych zmian sekrecyjnych błony śluzowej macicy przygotowujących do ciąży, powodowanie rozpulchnienia i przekrwienia mięśnia macicy oraz zmniejszenia jej kurczliwości i perystaltyki jajowodów, wpływ na śluz szyjkowy, który staje się gęsty i nieprzenikliwy dla plemników, wywoływanie zmian w nabłonku pochwy, zwiększanie wskaźników grupowania i zwijania komórek, działanie synergistyczne z estrogenami w gruczołach sutkowych (rozplem kanalików i pęcherzyków gruczołowych). Działanie metaboliczne progesteronu: wpływ na wzrost syntezy glukagonu, obniżanie hipoglikemizującego działania insuliny, działanie diuretyczne przez blokowanie aldosteronu w nerkach, podwyższanie temperatury ciała, działanie antyandrogenne – blokowanie 5-alfa-reduktazy. 3. Objawy PMS PMS obejmuje prawie 300 objawów, do najbardziej rozpoznawalnych należy: rozdrażnienie, nieuzasadniony gniew, drażliwość, smutek, obniżony nastrój, płaczliwość, spadek samooceny, nadwrażliwość piersi, zatrzymanie wody w organizmie, biegunki, zaparcia, ból stawów, ból głowy, zmęczenie, trądzik, wzdęty brzuch, ból w dolnej części pleców, zwiększony apetyt, problemy z koncentracją, huśtawki nastrojów, spadek libido, kołatanie serca, niepokój, obrzęk nóg. Co miesiąc mogą pojawiać się inne objawy, zmienne może być też ich nasilenie. U niektórych kobiet PMS utrudnia codzienne funkcjonowanie. Jakie jeszcze objawy ma PMS? W medycynie funkcjonuje również termin przedmiesiączkowe napięcie dysfotyczne. W tym przypadku symptomy PMS są znacznie wzmożone do tego stopnia, że kobieta w tym czasie nie potrafi racjonalnie myśleć, funkcjonować nie tylko w życiu prywatnym, ale też i zawodowym. Rekomendowane przez naszych ekspertów 4. Leczenie PMS Nie istnieje skuteczny lek na PMS, który niweluje objawy i poprawia samopoczucie. Leczenie PMS skupia się na konkretnych symptomach, ale ważne jest też wykluczenie obecności chorób. Kluczowa jest wizyta u ginekologa, który będzie w stanie rozpoznać torbiele, endometriozę czy zespół policystycznych jajników. W przypadku ostrych objawów PMS stosuje się leki na receptę, na przykład: antydepresanty, leki moczopędne, tabletki antykoncepcyjne, zastrzyki antykoncepcyjne. Środki tego typu niwelują symptomy napięcia przedmiesiączkowego i sprawiają, że miesiączka jest mniej bolesna i mniej obfita. Ponadto, rozdrażnienie i niepokój można łagodzić za pomocą preparatów uspokajających. Natomiast na ból podbrzusza i jajników skutecznie działają ogólnodostępne leki przeciwbólowe i rozkurczowe. 5. Domowe sposoby na PMS Leczenie PMS jest przede wszystkim objawowe i w zależności od dominujących dolegliwości stosuje się odpowiednie leki. Aby nie nasilać opisanych objawów, zaleca się przede wszystkim ograniczenie spożycia soli kuchennej w tym czasie. Paradoksalnie ulgę przynosi wypijanie odpowiedniej ilości wody. Najlepiej, by była to niegazowana woda mineralna, wypijana w ilości około dwóch litrów dziennie. W aptekach i sklepach zielarskich nabyć można także wiele mieszanek ziołowych działających lekko moczopędnie. Ich picie wspomaga usuwanie z organizmu nadmiaru wody. Ponieważ jednak odwodnienie ustroju jest stanem bardzo niebezpiecznym, zagrażającym zdrowiu, a w skrajnych przypadkach nawet życiu, stosowanie każdego tego typu środka lepiej wcześniej skonsultować z lekarzem. Można zdecydować się także na wprowadzenie do diety owoców, które wykazują działanie moczopędne, np. arbuza. Natka pietruszki dodawana do kanapek czy dań obiadowych wykazuje podobne właściwości. Warto także wykluczyć z diety już na kilka dni przed miesiączką wszelkie słodkości czy napoje alkoholowe. Zdecydowanie lepiej przy zespole napięcia przedmiesiączkowego sprawdzi się dieta lekkostrawna, niezawierająca tłustych, smażonych dań oraz produktów wzdymających. Każdy posiłek należy spożywać w spokoju, dokładnie gryząc i przeżuwając każdy kęs. Dzięki temu długie i trudno strawne łańcuchy błonnika zawartego w warzywach) i owocach ulegają skróceniu. Co za tym idzie, przekąska taka mniej obciąża przewód pokarmowy. Należy przy zespole napięcia przedmiesiączkowego uzupełniać niedobory witamin (zwłaszcza witamin z grupy B) i mikroelementów. W przypadku bolesności piersi pomóc może bromokryptyna, która obniża poziom prolaktyny. Dietę można wzbogacić: około 2 litrami niegazowanej wody mineralnej, warzywami i owocami o działaniu moczopędnym – arbuz, [ruskawki, natka pietruszki, herbatą z melisy, witaminą A – marchew, dynia, morele, wiśnie, śliwki, fasolka szparagowa, zielony groszek, witaminą E – kiełki pszenicy, zboża, zielone rośliny liściaste, orzechy, awokado, witaminą C – pomidory, cytrusy, owoce dzikiej róży, jabłka, porzeczki Warto unikać: kawy, alkoholu, soli i produktów w nią bogatych (potrawy wysoko przetworzone, produkty w proszku, peklowane mięsa, kiszone ogórki, ostrych przypraw, słodyczy oraz dań ciężkostrawnych. Dieta jest domową metodą radzenia sobie z tym nieprzyjemnym czasem w cyklu miesiączkowym. Skuteczne w leczeniu PMS bywa również: ograniczenie kofeiny, ograniczenie soli i cukru, unikanie tłustych potraw, unikanie ostrych przypraw, unikanie alkoholu, spożywanie produktów bogatych w węglowodany złożone i białko, jeść mniejsze porcje, ale częściej, podjąć aktywność fizyczną o umiarkowanej intensywności (spacer, basen), wykonać ćwiczenia rozciągające i relaksujące, dłużej spać. 6. PMS to choroba? Zdania są podzielone, niektórzy uważają, że PMS to nie jest problem medyczny i nie należy zajmować się tą kwestią. Inni z kolei uważają, że Światowa Organizacja Zdrowia powinna uznać zespół napięcia przedmiesiączkowego jako chorobę, ponieważ pojawia się regularnie i potrafi być bardzo uciążliwy. Co więcej, w latach 80. XX wieku podczas dwóch angielskich procesów sądowych PMS zostało potraktowane jako okoliczność łagodząca. Sprawy dotyczyły morderstwa i napadu z bronią w ręku. Rekomendowane przez naszych ekspertów Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Zespół napięcia przedmiesiączkowego (PMS) jest dobrze znany zarówno kobietom, jak i lekarzom. Złośliwi, często mężczyźni, żartują czasem, że kobiety są przed okresem, po, albo właśnie w jego trakcie, więc jej zły humor nigdy nie jest jej winą. Faktem jest, że wiele kobiet na kilka dni przed okresem zachowuje się dziwnie, czemu towarzyszy rozdrażnienie i zmiana upodobań. Jakie są przyczyny takiego stanu i co tak naprawdę dzieje się wtedy z kobietą? Czy jesteśmy w stanie temu przeciwdziałać? spis treści 1. Co to jest zespół napięcia przedmiesiączkowego 2. Cykl menstruacyjny Estrogeny Gestageny 3. Objawy napięcia przedmiesiączkowego 4. Leczenie napięcia przedmiesiączkowego – leczenie rozwiń 1. Co to jest zespół napięcia przedmiesiączkowego Zespół napięcia przedmiesiączkowego (Premenstrual Syndrome, PMS) to zespół subiektywnych i obiektywnych dolegliwości, które występują zawsze w drugiej fazie cyklu. Ustępują dopiero w chwili rozpoczęcia miesiączki i w znacznym stopniu utrudniają aktywność życiową kobiety. Głównymi objawami zespołu napięcia przedmiesiączkowego są: silny kłujący ból w nadbrzuszu oraz drażliwość nerwowa czy zmiany nastroju. Wszystkich symptomów zostało opisanych około 150. Zobacz film: "Jak objawia się zespół napięcia przedmiesiączkowego?" Szacuje się, że około 50% kobiet w ogólnej populacji ma objawy PMS – są to dane medyczne, które uwzględniają spełnienie zalecanych kryteriów. Gdyby zadać kobietom pytanie: „czy w czasie drugiej fazy cyklu pojawiają się którekolwiek z objawów przedmiesiączkowych?”, to występowanie tych dolegliwości można by oszacować na 70%. Aktualnie istnieją jasne kryteria ustalone przez Amerykańskie Towarzystwo Położników i Ginekologów, których spełnienie pozwala rozpoznać zespół napięcia przedmiesiączkowego: jeden lub więcej objawów emocjonalnych i fizykalnych pojawia się w okresie od 5 dni przed krwawieniem miesięcznym i ustępuje do 4 dni po jego wystąpieniu; objawy nie pojawiają się w fazie folikularnej cyklu – przed 13. dniem cyklu miesiączkowego; symptomy muszą występować w stopniu średnim lub ciężkim, co upośledza funkcjonowanie w codziennym życiu i/lub związku, i powodują znaczny dyskomfort fizyczny i/ lub psychiczny wymagający pomocy specjalisty; objawy pojawiają się w większości cykli miesiączkowych i muszą zostać potwierdzone prospektywnie przez dwa kolejne cykle; występujące dolegliwości nie mogą być zaostrzeniem istniejących zaburzeń psychicznych lub innych chorób. 2. Cykl menstruacyjny W drugiej fazie cyklu menstruacyjnego, po wystąpieniu jajeczkowania, następuje spadek poziomu estrogenów, które dominują w fazie pierwszej, natomiast dochodzi do wzrostu poziomu progesteronu. Utrzymuje się on przez całą drugą fazę cyklu i obniża tuż przed pojawieniem się krwawienia. Badania wykazują, że prawdopodobnie to właśnie progesteron i jego metabolity, działając na organizm kobiety, a przede wszystkim na jej ośrodkowy układ nerwowy, wywołują objawy zespołu napięcia przedmiesiączkowego. Estrogeny Do podstawowych estrogenów w organizmie kobiety należą: estron, 17-beta-estradiol i estriol. Estrogeny produkowane są przede wszystkim przez jajnik i łożysko oraz w wyniku obwodowej konwersji z innych hormonów (androstendionu, testosteronu). Metabolizm estrogenów polega na ich sprzęganiu z glukuronianem oraz siarczanem i wydalaniu, przede wszystkim z moczem, a w niewielkiej ilości z kałem. Estradiol jest estrogenem o największej aktywności biologicznej w okresie rozrodczym u kobiety. Stężenie tego hormonu zmienia się zależnie od fazy cyklu i wynosi w okresie wczesnej fazy folikularnej około 50 pg/ml i aż około 400-600 pg/ml w okresie okołoowulacyjnym. Większość estradiolu pochodzi z jajnika, a tylko 5% z obwodowej konwersji z estronu. Estradiol może również pochodzić z konwersji androgenów w tkankach obwodowych. W wątrobie estradiol jest metabolizowany do estriolu. Estrion jest pięciokrotnie mniej aktywny i jest głównym estrogenem w okresie pomenopauzalnym. Powstaje głównie na drodze konwersji obwodowej z androstedionu oraz jako metabolit 17-beta-estradiolu w wątrobie. Estriol jest estrogenem o najsłabszym działaniu biologicznym – blokując receptor estrogenowy, osłabia działanie proliferacyjne innych estrogenów na endometrium. Powstaje głównie jako metabolit estradiolu i estronu w wątrobie. Działanie biologiczne estrogenów: warunkowanie rozwoju II- i III-rzędowych cech płciowych, działanie proliferacyjne na błonę śluzową macicy i przygotowanie do działania progesteronu, zwiększenie masy mięśniowej macicy oraz perystaltyki jajowodowej, działanie rozluźniające na mięśnie okrężne szyjki macicy i zwiększenie ilości przezroczystego śluzu ułatwiającego penetrację plemników, pobudzanie wzrostu i złuszczania komórek nabłonkowych pochwy, pobudzanie wzrostu i złuszczania komórek oraz pęcherzyków w gruczole sutkowym, zwiększanie libido. Działanie metaboliczne estrogenów: wpływ na biosyntezę tłuszczów, białek, zasad purynowych i pirymidynowych, zwiększenie syntezy białka wiążącego hormony sterydowe i tyroksynę, działanie prozakrzepowe, zwiększanie stężenia czynników krzepnięcia (II, VII, IX i X), a zmniejszanie stężenia fibrynogenu i antytrombiny, hamowanie procesu osteolizy, a pobudzanie kościotworzenia, wpływ na rozmieszczenie tkanki tłuszczowej o typie kobiecym, zatrzymywanie wody w ustroju, wpływ na poprawę elastyczności tkanek, korzystny wpływ na stan psychoemocjonalny. Gestageny Naturalnym gestagenem występującym w ustroju kobiety jest progesteron. Jest to steroid produkowany przez ciałko żółte oraz łożysko. We krwi jest transportowany przez albuminy (80%) i transkortynę (specjalne białko nośnikowe). W fazie folikularnej stężenie progesteronu jest bardzo niskie i wynosi około 0,9 ng/ml, w okresie okołoowulacyjnym około 2 ng/ml, a w środku fazy lutealnej aż około 10–20 ng/ml. Progesteron jest metabolizowany w wątrobie do pregnandiolu i wydalany jako glukuronian pregnandiolu, głównie z moczem. Działanie biologiczne progesteronu: wywoływanie cyklicznych zmian sekrecyjnych błony śluzowej macicy przygotowujących do ciąży, powodowanie rozpulchnienia i przekrwienia mięśnia macicy oraz zmniejszenia jej kurczliwości i perystaltyki jajowodów, wpływ na śluz szyjkowy, który staje się gęsty i nieprzenikliwy dla plemników, wywoływanie zmian w nabłonku pochwy, zwiększanie wskaźników grupowania i zwijania komórek, działanie synergistyczne z estrogenami w gruczołach sutkowych (rozplem kanalików i pęcherzyków gruczołowych). Działanie metaboliczne progesteronu: wpływ na wzrost syntezy glukagonu, obniżanie hipoglikemizującego działania insuliny, działanie diuretyczne przez blokowanie aldosteronu w nerkach, podwyższanie temperatury ciała, działanie antyandrogenne – blokowanie 5-alfa-reduktazy. Rekomendowane przez naszych ekspertów 3. Objawy napięcia przedmiesiączkowego Do najczęściej występujących objawów zespołu napięcia przedmiesiączkowego należą: ogólna drażliwość nerwowa, spadek libido, bezsenność, zmienność nastroju, obniżenie nastroju, często w połączeniu z ogólnym zniechęceniem, brakiem zainteresowań, trudnościami w koncentracji. Naukowcy twierdzą, że taki wpływ na układ nerwowy mają właśnie gestageny. Zwiększają one skłonność do występowania objawów depresyjnych oraz upośledzają zdolność uczenia się, zapamiętywania, kojarzenia i koncentracji – w przeciwieństwie do estrogenów, które z kolei poprawiają nastrój, działając antydepresyjnie i, ogólnie rzecz ujmując, poprawiają funkcje intelektualne. W przebiegu zespołu napięcia przedmiesiączkowego pojawiają się też dolegliwości somatyczne, takie jak: nudności, bóle i zawroty głowy, tendencja do omdleń, a także uczucie znacznego, bolesnego napięcia gruczołów sutkowych, uczucie nieprzyjemnego pęcznienia i rozpierania okolicy miednicy, bóle brzucha, nadmierny apetyt i okresowe zwiększenie masy ciała, co powodowane jest przez zatrzymywaniem wody w organizmie. Przy zespole napięcia przedmiesiączkowego może też występować kołatanie serca, a także pojawiać się trądzik na skórze. Do mniej powszechnych objawów należą: zaostrzenie alergii, pogorszenie koordynacji ruchów, bóle pleców, zaburzenia widzenia, zmiana apetytu. Wszystkie te dolegliwości ustępują po rozpoczęciu krwawienia. 4. Leczenie napięcia przedmiesiączkowego – leczenie Jeśli na kilka dni przed miesiączką zaczynasz odczuwać nieprzyjemne skutki zmian hormonalnych, zamiast popadać w coraz większe zdenerwowanie, naucz się je łagodzić, a nawet im zapobiegać. Leczenie PMS jest przede wszystkim objawowe i w zależności od dominujących dolegliwości stosuje się odpowiednie leki. Aby nie nasilać opisanych objawów, zaleca się przede wszystkim ograniczenie spożycia soli kuchennej w tym czasie. Paradoksalnie ulgę przynosi wypijanie odpowiedniej ilości wody. Najlepiej, by była to niegazowana woda mineralna, wypijana w ilości około dwóch litrów dziennie. W niektórych przypadkach warto rozważyć stosowanie leków moczopędnych. W aptekach i sklepach zielarskich nabyć można także wiele mieszanek ziołowych działających lekko moczopędnie. Ich picie wspomaga usuwanie z organizmu nadmiaru wody. Ponieważ jednak odwodnienie ustroju jest stanem bardzo niebezpiecznym, zagrażającym zdrowiu, a w skrajnych przypadkach nawet życiu, stosowanie każdego tego typu środka lepiej wcześniej skonsultować z lekarzem. Można zdecydować się także na wprowadzenie do diety owoców, które wykazują działanie moczopędne, np. arbuza. Natka pietruszki dodawana do kanapek czy dań obiadowych wykazuje podobne właściwości. Warto także wykluczyć z diety już na kilka dni przed miesiączką wszelkie słodkości czy napoje alkoholowe. Zdecydowanie lepiej przy zespole napięcia przedmiesiączkowego sprawdzi się dieta lekkostrawna, niezawierająca tłustych, smażonych dań oraz produktów wzdymających. Każdy posiłek należy spożywać w spokoju, dokładnie gryząc i przeżuwając każdy kęs. Dzięki temu długie i trudno strawne łańcuchy błonnika zawartego w warzywach) i owocach ulegają skróceniu. Co za tym idzie, przekąska taka mniej obciąża przewód pokarmowy. Należy przy zespole napięcia przedmiesiączkowego uzupełniać niedobory witamin (zwłaszcza witamin z grupy B) i mikroelementów. W przypadku bolesności piersi pomóc może bromokryptyna, która obniża poziom prolaktyny. W celu zwalczania dolegliwości bólowych brzucha występujących w zespole napięcia przedmiesiączkowego stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne. U pacjentek wykazujących cechy nadpobudliwości nerwowej i depresji istotne jest podawanie leków uspokajających (zwłaszcza w celu leczenia towarzyszącej tym stanom uciążliwej bezsenności) oraz leków przeciwdepresyjnych z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny. Zamiast kolejnego kubka kawy lepiej sięgnąć po uspokajającą melisę. Należy pamiętać, że ze względu na podobieństwo objawów, zespół napięcia przedmiesiączkowego powinien być różnicowany z nerwicą, depresją oraz zaburzeniami osobowości. W leczeniu PMS mogą być ponadto pomocne doustne środki antykoncepcyjne, jednak trzeba zachować ostrożność, gdyż mogą one nasilić objawy depresyjne. Do innych stosowanych leków należą analogi gonadoliberyn lub podawanie przezskórnie estradiolu. Pomocne w leczeniu zespołu napięcia przedmiesiączkowego mogą być preparaty z wyciągiem z owoców niepokalanka pospolitego (Agni casti fructus), które obniżają poziom prolaktyny i znoszą objawy hiperprolaktynemii. Dietę można wzbogacić: około 2 litrami niegazowanej wody mineralnej, warzywami i owocami o działaniu moczopędnym – arbuz, [ruskawki, natka pietruszki, herbatą z melisy, witaminą A – marchew, dynia, morele, wiśnie, śliwki, fasolka szparagowa, zielony groszek, witaminą E – kiełki pszenicy, zboża, zielone rośliny liściaste, orzechy, awokado, witaminą C – pomidory, cytrusy, owoce dzikiej róży, jabłka, porzeczki Warto unikać: kawy, alkoholu, soli i produktów w nią bogatych (potrawy wysoko przetworzone, produkty w proszku, peklowane mięsa, kiszone ogórki, ostrych przypraw, słodyczy oraz dań ciężkostrawnych. Dieta jest domową metodą radzenia sobie z tym nieprzyjemnym czasem w cyklu miesiączkowym. Jeśli chodzi o leki, to uważa się, że środkami pierwszego rzutu są inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), zwłaszcza fluoksetyna, sertralina i paroksetyna. Doustne leki antykoncepcyjne również mogą być skuteczne w leczeniu PMS. Progestageny powodują nasilenie depresji i z tego względu ograniczają stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych. Bromokryptyna znosi objawy napięcia i bolesność sutków, choć u części kobiety wykazuje działania niepożądane. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny to duża grupa leków (fluoksetyna, citalopram, fluwoksamina, escitalopram, sertralina, paroksetyna), które powodują zwiększenie stężenia neuroprzekaźnika (serotoniny) w przestrzeni międzysynaptycznej poprzez hamowanie wychwytu zwrotnego. Oprócz PMS mają zastosowanie w, lęk uogólniony, nerwica natręctw, przedwczesny wytrysk czy zespół stresu pourazowego. Pełny efekt terapeutyczny podczas stosowania tych leków pojawia się po 2–4 tygodniach, a efekty mogą się utrzymywać nawet po odstawieniu leków. W leczeniu PMS efekty działania widoczne są już po 1–2 dniach od przyjęcia pierwszej dawki. Stosowanie tych leków w zespole napięcia przedmiesiączkowego może być także inne, bo można je stosować zarówno codziennie, jak i w schemacie 10–14-dniowym, gdzie osiągają podobne skutki lecznicze, a mniejszą częstość występowania działań niepożądanych. Leki te są stosunkowo bezpieczne i zazwyczaj dobrze tolerowane, ale mogą powodować działania niepożądane takie jak: anhedonia, apatia, nadmierne pobudzenie, obniżenie apetytu, nadmierne pocenie się, negatywny wpływ na funkcje seksualne, zwłaszcza obniżenie wrażliwości na bodźce seksualne i obniżenie popędu, zaburzenia hormonalne spowodowane zaburzeniem prawidłowej relacji poziomów serotoniny i dopaminy (zawyżony poziom serotoniny w stosunku do zaniżonego poziomu dopaminy; nie dotyczy sertraliny – ze względu na jej lekki wpływ dopaminergiczny) i ich szeroko pojmowane następstwa, nietypowe i wyraziste sny (zwłaszcza przy stosowaniu wyższych dawek SSRI), rzadko: senność (głównie dotyczy paroksetyny), możliwa zmiana masy ciała (chudnięcie/tycie w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta), możliwe są także lekkie nudności, bóle głowy lub brzucha – podobnie jak w przypadku większości leków. Najczęściej występują na początku leczenia i mijają wkrótce. Leki te wywierają liczne interakcje, głównie z innymi środkami psychotropowymi, np. z inhibitorami MAO i trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, i nie wolno stosować ich jednocześnie. Ryzykowne jest również łączenie SSRI z tryptofanem, sumatryptanem lub dekstrometorfanem, gdyż grozi to zespołem serotoninowym. Niektóre z SSRI zmieniają metabolizm wątrobowy, co może różnicować stężenie innych leków, które są metabolizowane przez wątrobę. Preparaty hamujące owulację są lekami drugiego rzutu w leczeniu zespołu napięcia przedmiesiączkowego. U niektórych pacjentek mogą przynieść pozytywne efekty, jednakże ich skuteczność jest niższa niż SSRI. Bromokryptyna jest lekiem hamującym wydzielanie prolaktyny poprzez pobudzanie receptorów dopaminergicznych D2. Zmniejszenie nadmiaru prolaktyny pozwala złagodzić lub usunąć objawy zespołu napięcia przedmiesiączkowego dotyczące piersi. Oprócz zespołu napięcia przedmiesiączkowego bromokryptyna bywa stosowana w leczeniu mlekotoku, hipogonadyzmu wtórnego wskutek hiperprolaktynemii, choroby Parkinsona czy akromegalii (dzięki hamującemu wpływowi na wydzielanie hormonu wzrostu). Podczas stosowania tego leku może dochodzić do pewnych działań niepożądanych takich jak: splątanie, omamy, urojenia, hipotonia ortostatyczna, przekrwienie błony śluzowej nosa, nudności, wymioty, napady senności lub snu. W przypadku współwystępujących chorób psychiatrycznych mogą nasilać się dolegliwości psychotyczne. Z leków dodatkowych, jak już wspomniano, przy zespole napięcia przedmiesiączkowego można stosować niesteroidowe leki przeciwzapalne oraz leki moczopędne – głównie spironolakton. NLPZ zmniejszają dolegliwości bólowe oraz ilość mediatorów zapalnych, które przyczyniają się do nasilania dyskomfortu. Najczęściej stosuje się ibuprofen lub naproksen. Spironolakton może być zażywany w celu zmniejszenia przewodnienia organizmu, które może nasilać odczucia obrzęku czy napięcia piersi. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy ... Znawca Szacuny 45 Napisanych postów 0 Na forum 6 lat Przeczytanych tematów 5 Pojawia się każdego miesiąca w drugiej fazie cyklu miesięcznego. Przyprawia o ból głowy, ból piersi, huśtawkę nastrojów, dodatkowe kilogramy na wadze i nieodpartą chęć zjedzenia czekolady. Poznajcie PMS- zespół napięcia przedmiesiączkowego. Wielu osobom, zwłaszcza niektórym panom wydaje się, że kobiety wyolbrzymiają. Zamiast wspierać je w tym czasie, potrafią rzucić hasłem „co, masz okres?” i doprowadzić nas do jeszcze większej złości. Tymczasem PMS to nie wymysł, to fizjologia. Choć warto zaznaczyć, że nie jest to stan naturalny. Owszem jest powszechny, ponieważ dotyka ponad 70% kobiet. Prawdą jest, że jedne z nas odczuwają skutki napięcia miesiączkowego silniej, inne słabiej. Jedne mają bóle głowy, wzdęcia, inne wrażliwe piersi, dodatkowe kilogramy lub nieodpartą ochotę na słodkie. Stąd też często w internecie pojawia się żartobliwe rozwinięcie skrótu PMS – „Podaj mi nutellę.” Przeczytaj całość na PoTreningu: Ekspert SFD Pochwały Postów 686 Wiek 32 Na forum 11 Płeć Mężczyzna Przeczytanych tematów 13120 Wyjątkowo przepyszny zestaw! Zgarnij 3X NUTLOVE 500 w MEGA niskiej cenie! KUP TERAZ

zespół napięcia przedmiesiączkowego forum